Mode-ontwerper Allan Vos geeft een kijkje in zijn leven waarin het opzetten van zijn eigen label een grote rol speelt. Allan verteld elke twee weken over het wel en wee binnen en buiten zijn atelier. Van het produceren van de collectie tot het zoeken naar de juiste modellen voor fotoshoots voor fashion week; alle ups en downs-hopelijk van deze laatste zo min mogelijk- zullen voorbij komen. Nog nooit was je zo dicht betrokken bij de geboorte van een modelabel.
Afgelopen juli toonde ik mijn eerste herencollectie. Na de show was het een enorme troep op het atelier; er moest hoog nodig puin geruimd. Bakken met reststoffen, tientallen proefmodellen voor de collectie, fotokaarten van modellen, lege schoenendozen en lege bubbelflessen; alles lag nog door elkaar toen ik na een week van afwezigheid de deur van het atelier opende.
De laatste fles werd met manlief soldaat gemaakt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet gemist had. De laatste dagen voor de modeshow tijdens Amsterdam Fashion week had ik dagen van twintig uur gemaakt dus alles waar ik aan dacht nadat ik de collectie op een rek had geladen en het atelier inrolde, was; mijn bed! Wat een genot was het te kunnen slapen na zoiets heftig moois.
Mijn stagiaires hadden inmiddels vakantie en ik stond dus alleen voor de taak om orde te scheppen in deze chaos. Een dikke dag later was het spik en span. Het rek met de collectie was het enige dat niet meer thuishoorde in de schone werkplek. Deze bracht ik naar mijn PR bureau die er zorg voor gaan dragen dat de collectie een mooie reis gaan maken langs tijdschriften, rode lopers en stylisten en fotografen. Ik kreeg daar een mooi rek toegewezen waar ik tijdens mijn vertrek naar keek alsof ik mijn eerstgeborene achterliet op zijn/haar eerste dag op school.
Het atelier was stil en leeg dus er moest gezelligheid komen. Een bloemetje was halfwerk dus heb ik gekozen voor een nieuwe man in mijn leven. Een rode deze keer. Ik haalde hem op met de tram en stond flink voor paal onderweg maar inmiddels straalt hij de voorbijgangers tegemoed. Ik noem hem Jan. Jan de etalagepop. Ik heb hem opgeleukt met 80s speelgoed en hij draagt een outfit uit de collectie die ik speciaal voor de etalage nogmaals maakte.
De Allan Vos etalage. Met ‘Jan’.
Op zaterdag vond overigens in Amsterdam het Metro54 festival plaats waar ik was uitgenodigd om samen met collega-ontwerper en choreograaf Michelangelo Winklaar een performance te verzorgen met als thema ‘Dans en Couture’. Een succes; enkele modellen van de Fashion week show bleken enthousiaste dansers en daarnaast melden andere dansende modellen zich aan die, na een aantal repetities de choreografie en couture schitterend in elkaar lieten vloeien tijdens hun performance op muziek welke ook gebruik werd tijdens de AFW show. Wellicht krijgt dit nog een staartje want de kleding deed het fantastisch in dans alswel tijdens een catwalkroute dus… wordt ongetwijfeld vervolgd.
En ze kunnen nog dansen ook!
Ook deze week was, zoals U waarschijnlijk wel weet, de Vogue Fashion Night georganiseerd in Amsterdam. Een spektakel dat de PC Hooftstraat en de Bijenkorf flink op haar kop zette. De hele avond lang kon er gekeken worden in winkels waar men soms nooit eerder binnen durfde, er kon gebabbeld worden met ontwerpers, stylisten en ontwerpers en de cocktails vloeide rijkelijk. Daar houden we van! Ikzelf was aan de slag voor Tommy Hilfiger deze avond. Helaas niet als Special Designer helaas maar als borduurder. Tja je moet toch wat op je vrije avond. Aangezien mijn collectie nog steeds niet verkoopklaar is, kon ik helaas niet met eigen label deelnemen, maar op deze manier was ik er toch een beetje bij. Dus mocht je tot een van de gelukkige behoren die een mooie Hilfiger zakdoek met eigen initialen door ondergetekende hebt laten borduren; stiekem is het gewoon een ‘Allan Vos’.
De mooiste pochet maakte ik voor een bijzonder iemand van het label WNKLR.